Και τώρα, αφού μίλησε και εξέφρασε άποψη η κυρά Μαρία της γειτονιάς και ο ξερόλας της παρέας ως ειδικοί επιστήμονες στο facebook, στο instagram & σε κάθε ανοιχτή πλατφόρμα που δε συλλαμβάνεσαι για λογοκρισία άρα έχεις το ακαταλόγιστο, ας μιλήσουμε κι εμείς που φάγαμε λίγα περισσότερα χρόνια σπουδάζοντας, δουλεύοντας και που η καθημερινή μας εργασία έχει να κάνει με το να σχεδιάζουμε καμπάνιες, να προωθούμε Brands, να επιλέγουμε εικόνες, βίντεο, γραμματοσειρές, χρώματα, να σχεδιάζουμε logos και τόσα άλλα…που σίγουρα η Μαρία της γειτονιάς ξέχασε να αναφέρει σε κάθε πικρόχολη μακρόσυρτη κριτική.

Εδώ δε θα μιλήσουμε για το αν μας αρέσει ή όχι το βίντεο της καμπάνιας για τον τουρισμό.

Το πως βλέπουν τα μάτια του καθενός ένα έργο τέχνης, μία ταινία, μία φωτογραφία, ένα βίντεο…έγκειται καθαρά στις εμπειρίες του, στην οπτική του, στα βιώματά του, στην καλαισθησία του, στην ενασχόλησή του με την τέχνη και σε τόσα άλλα πράγματα που είναι πολύ διαφορετικά & υποκειμενικά σε όλους μεταξύ μας.

Για μένα μια ταινία μπορεί να είναι υπέροχη, για σένα να μη βλέπεται.
Για μένα ένας πίνακας ζωγραφικής να είναι αδιάφορος, αλλά εσύ να δεις μέσα του όλο το νόημα της ζωής σου και το μήνυμα του καλλιτέχνη και να δίνεις όσο-όσο για να τον αγοράσεις.
Η τέχνη, η δημιουργική εργασία, η έμπνευση, η φαντασία δεν ορίζονται, δεν έχουν μέτρο, δε συγκρίνονται, δεν ταυτοποιούνται.

Αν δεν είσαι ειδικός στον ήχο, στην εικόνα, στη φωτογραφία, στο copywriting, στην επεξεργασία βίντεο, στη στρατηγική ή στο branding, sorry αλλά η άποψή σου δε μου λέει τίποτα. Είναι μία άποψη που μπορείς να την πεις ανάμεσα σε φίλους όταν πίνετε το κρασί σας και σχολιάζετε την επικαιρότητα, αλλά σίγουρα δεν είναι άποψη που μπορείς να την μετατρέψεις σε κριτική ώστε να την εκφέρεις δημόσια και ενυπόγραφα…γιατί και πάλι sorry, αλλά αφενός ως τι μιλάς και αφετέρου γίνεσαι ρεζίλι.

Ας το πιάσουμε όμως λίγο από την αρχή για να κατανοηθούν ορισμένα πράγματα.
Αν ρωτάς τη δική μου γνώμη, [που ναι, εγώ ασχολούμαι με όλα αυτά που προανέφερα], θα ήθελα σίγουρα το κάτι παραπάνω.
Θα ήθελα το drone να πάρει σκηνές από όλα τα μήκη και πλάτη του ελληνικού θαλάσσιου εδάφους με όλα τα καταπράσινα και γαλαζοπράσινα νερά που έχουμε και να μην περιοριστεί σε μία παραλία. Θα ήθελα hotspots από τα 4 σημεία του ορίζοντα θυμίζοντάς μου βέβαια πως ψιτ μεγάλε…εξακολουθούν ακόμα να ισχύουν οι περιορισμοί της απόστασης γι’ αυτό σου το δείχνω και με drone από ψηλά και δεν παίρνω πλάνο από κατάμεστες παραλίες που θα σου προκαλούσαν αγοραφοβία.
Θα έγραφα κάτι λίγο διαφορετικά ίσως εγώ στο κείμενο και θα χτυπούσα περισσότερο φλέβα στην καρδιά με εξονυχιστικά επιλεγμένες λέξεις ως επίκληση στο συναίσθημα.
Δεν είμαι εγώ όμως που πήρα μέρος στη δημιουργία αυτής της καμπάνιας, άρα η άποψή μου περιορίζεται στην υποκειμενική μου γνώμη & στα επαγγελματικά μου σχόλια για όποιον θέλει να τα ακούσει.

Και επειδή το κείμενο θα είναι μεγάλο στη συνέχεια, καλό θα ήταν να δώσεις προσοχή σε μικρά σημαντικά στοιχεία για να καταλάβεις το πόσο δύσκολο είναι να συνθέτεις μικρά – μικρά στοιχεία για να μπορείς να βλέπεις εσύ μετά στο τέλος ένα βίντεο κάποιων δευτερολέπτων και με πολύ μεγάλη ευκολία να εκφέρεις άποψη.

Το πρώτο σημείο…

Ας ξεκινήσουμε με το πολυφορεμένο ότι η καμπάνια είναι αντιγραφή μιας εταιρείας καλλυντικών. Sorry κιόλας, αλλά το “summer is not the season, is a state of mind”, το έχω γράψει εγώ σε προσωπική μου φωτογραφία στο facebook το 2018 στα Χανιά. Αυτό τι ακριβώς σημαίνει;
Ότι εγώ έκλεψα τις συγκεκριμένες λέξεις από το λεξικό, η εταιρία Lancaster διαφημίζοντας αντηλιακό έκλεψε το συγκεκριμένο tagline από μένα, η ελληνική καμπάνια για τον τουρισμό έκλεψε τις λέξεις από την Lancaster & αύριο-μεθαύριο θα εμφανιστεί κάποιος που θα χρησιμοποιήσει τις ίδιες λέξεις και θα μηνύσει όλους τους προηγούμενους για πνευματικά δικαιώματα;
Ας σοβαρευτούμε σας παρακαλώ.

Οι αθέατες λεπτομέρειες 

Στον κόσμο της διαφήμισης και της επικοινωνίας τυχαίνει πολλές φορές διαφορετικές κατηγορίες να τρέχουν μια καμπάνια με ίδια ή παρόμοια μηνύματα και πολλές φορές να συγχέεται το δημιουργικό τους πεδίο.
Αν ένας διάσημος ζωγράφος αποπειραθεί να ζωγραφίσει μία ελληνική παραλία και δύο μήνες μετά ένας άλλος ζωγράφος ζωγραφίσει μια παρόμοια παραλία ή ακόμα και την ίδια, τι θα σημαίνει αυτό;
Μάλλον πρέπει να δέσουμε χειροπόδαρα τον δεύτερο και να μηνύσουμε τον πρώτο που τόλμησε να αποτυπώσει πάνω σε ένα καμβά ένα θέμα που έχουν ζωγραφίσει άπειροι στο χωρόχρονο στον τομέα του.
Αν χρησιμοποιώντας το ίδιο tagline δύο διαφορετικά brands προσπαθήσουν να πετύχουν στον τομέα τους με μία γενικότερη στρατηγική και το ένα κάνει πάταγο ενώ το άλλο παραμείνει αδιάφορο, sorry κιόλας ξανά, αλλά κάπως καλύτερα συνειρμικά δένει το πρώτο τα μηνύματά του στο μυαλό του αποδέκτη- καταναλωτή.
Στη συγκεκριμένη μας περίπτωση, θεωρώ ατυχές μία εταιρεία καλλυντικών να χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο tagline ακόμα κι αν το συγκεκριμένο αντηλιακό μυρίζει υπέροχα και είναι εξαίσιο ακριβώς γιατί το προϊόν θέλεις να το αγοράσεις, να το μυρίσεις, να το βάλεις στο σώμα σου, να σε προστατέψει από τον ήλιο. Δεν καταλαβαίνω οι ειδικοί της Lancaster τι είχαν στο μυαλό ως state of mind, αλλά καταλαβαίνω τι είχαν οι δικοί μας ως state of mind Ελλάδα, ελληνικό καλοκαίρι, “ψυχική κατάσταση”. Ας σοβαρευτούμε λοιπόν.

Και πάμε τώρα σε αυτό το πολυσυζητημένο “wherever you are”. Εδώ θα πρέπει λίγο να βγεις απ’ όλα αυτά που ξέρεις συνήθως, και να καταλάβεις πως η συγκεκριμένη καμπάνια βάζοντας τη συγκεκριμένη λέξη στοχεύει δύο πράγματα:

α. Για το αν και που θα ταξιδέψεις φέτος, sorry αλλά και πάλι δεν είναι στο χέρι σου, όπως και σε κανενός το χέρι δηλαδή. Ο στόχος είναι να είσαι ως προορισμός -Ελλάδα- στο top of mind κάθε ενδιαφερόμενου. Όταν και αν σου δοθεί το OK για να ταξιδέψεις, να έρθει αμέσως ασυνείδητα στο μυαλό σου η Ελλάδα ως ασφαλής προορισμός.

Θα περιμένω βέβαια λίγο ακόμα γιατί η συγκεκριμένη καμπάνια αποκλείεται να τελειώνει εδώ, θα έχει συνέχεια και με διάφορα μέρη και θα πρέπει να το δούμε στο σύνολο της και στο πως θα χτιστεί όλο αυτό ως brand ως προορισμός & φυσικά μη ξεχνάμε ότι μπορεί να ακολουθεί και ένα δεύτερο κομμάτι για εγχώριο τουρισμό. Εν αναμονή λοιπόν.

β. Η συγκεκριμένη στρατηγική χτίζει και ανοίγει το δρόμο για το 2021. Ακριβώς γιατί σε αυτή την καμπάνια υπάρχει στρατηγική, κάτι που δεν υπάρχει σε πολλά commercials όπου κι αν κοιτάξεις σε διαφορετικά είδη.

Μπορεί να μην είναι τώρα μεγάλε, μπορεί να μην είναι φέτος τους καλοκαιρινούς μήνες, όπως τους ξέρεις εσύ από Ιούνιο δηλαδή ως Αύγουστο, αλλά ως brand και ως προορισμός θα είμαστε εδώ & θα σε περιμένουμε γιατί Ελλάδα σημαίνει καλοκαίρι μαζί με όλα αυτά που δηλώνει ένα βίντεο σε λίγα δευτερόλεπτα (Ήλιος, θάλασσα, ήχοι της φύσης, ανέμελη στιγμή, ξεκούραση,κά). Επίσης να σου θυμίσουμε πως εμείς εξακολουθούμε να έχουμε καλοκαίρι μέχρι το Νοέμβριο & η παράταση της σεζόν ίσως και να είναι ζητούμενο πλέον.

Ένα δεύτερο σημείο θα ήταν ότι επειδή ακριβώς το Greek summer είναι state of mind, μπορείς να το ζήσεις όπου κι αν είσαι κάτω από αυτές τις συνθήκες και μετά απ’ όσα περάσαμε (που μάλλον τα ξεχνάς & ας μη μας έχουν αφήσει ακόμα) αρκεί να είσαι με τα άτομα που αγαπάς και να έχεις στο μυαλό σου όλα εκείνα που αντιπροσωπεύουν το ελληνικό καλοκαίρι. Έτσι χτίζουμε αναμνήσεις, έτσι βιώνουμε εμπειρίες, έτσι στοχεύουμε στο emotional engagement & έτσι ακριβώς ως απίστευτα δημιουργικοί, τετραπέρατοι και πολυμήχανοι ως Έλληνες μπορούμε να φτιάξουμε τέτοια δημιουργικά τόσο ευέλικτα ώστε να προκαλούν συζήτηση & να είναι αμφιλεγόμενα!

What the fuck λοιπόν;!

Ουπς! Χρησιμοποίησα μια έκφραση που μάλλον κάποιος είχε χρησιμοποιήσει κάπου κάποτε πριν από μένα! Είμαι έτοιμη να με ρίξετε στην πυρά!

Κάτι τελευταίο τώρα…

Μία φορά σε αυτή τη χώρα να έβλεπα ενωμένους όλους τους Έλληνες από κάθε πόστο σε μία εθνική προσπάθεια και τι στον κόσμο!!
Αντί να προσπαθούμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας, να βάλουμε μπρος την ελληνική οικονομία, να διαφημίσουμε με την καλύτερη εξωστρέφεια τη χώρα μας προς τα έξω, να γίνουμε παράδειγμα προς μίμηση για τον κόσμο…, προσπαθούμε με όλα μας τα μέσα και με κάθε δυνατό τρόπο να δημιουργήσουμε εμφύλιο, διαμάχη, αντίλογο και τόσα άλλα που σίγουρα δεν αρμόζουν στο κατεξοχήν DNA του state of mind ενός Έλληνα!
Προσπαθεί να συστρατευθεί το καλύτερο δημιουργικό, τεχνοκρατικό, επιστημονικό επιτελείο όλης της Ελλάδας βάζοντας ένα λιθαράκι για την πρόοδο αυτού του τόπου.
Sorry, αλλά καθετί πικρόχολο, αβάσιμο, χωρίς επιχειρηματολογία και χωρίς γνώση είναι ανάξιο της δικής μου παρατήρησης.

Εγώ το μόνο που είδα μπροστά μου από το συγκεκριμένο βίντεο είναι πόσο -μετά από δίμηνη καραντίνα με αβέβαιο μέλλον- θα ήθελα να είμαι στην παραλία στο Μαρμάρι βουτώντας στα γαλαζοπράσινα νερά της, ξαπλωμένη στην άμμο διαβάζοντας το βιβλίο μου, ούσα δίπλα σε όσους αγαπώ & κλείνοντας τα μάτια να νιώσω πόσο τυχερή είμαι που γεννήθηκα σε έναν τέτοιο επίγειο παράδεισο.

Εσύ άραγε όχι;